ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ – ΤΣΙΑΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ CROHN ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ ΕΥΕΡΕΘΙΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ

Σπαστική & Ελκώδης Κολίτιδα

Η σπαστική κολίτιδα (γνωστή και ως σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ΣΕΕ) είναι μια κοινή διαταραχή του πεπτικού συστήματος που επηρεάζει τη λειτουργία του εντέρου χωρίς να προκαλεί φλεγμονή ή βλάβη στο τοίχωμα του εντέρου.

Από την άλλη η ελκώδης κολίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση που επηρεάζει το βλεννογόνο του παχέος εντέρου, προκαλώντας ελκώδης βλάβες και φλεγμονή.

Συμπτώματα σπαστικής κολίτιδας:

Κοιλιακό άλγος και κράμπες
Εναλλαγές μεταξύ διάρροιας και δυσκοιλιότητας
Φούσκωμα και αίσθημα πλήρους εντέρου
Μερικές φορές ναυτία

Συμπτώματα ελκώδους κολίτιδας

Χρόνια διάρροια με αίμα και βλέννα
Κοιλιακό άλγος και κράμπες
Απώλεια βάρους
Αιμορραγία από το ορθό
Κούραση ή αδυναμία

Νόσος του crohn και συμπτώματα

Η νόσος του Crohn είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση του πεπτικού συστήματος που μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα, από το στόμα έως τον πρωκτό. Συνήθως, η φλεγμονή εντοπίζεται στο λεπτό έντερο και το παχύ έντερο, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του εντέρου.

Συμπτώματα

Κοιλιακό άλγος και κράμπες
Διάρροια, που μπορεί να είναι αιματηρή
Απώλεια βάρους και καταβολή
Κούραση ή αδυναμία
Ναυτία και έμετος

Αιμορροΐδες και συμπτώματα

Οι αιμορροΐδες είναι διευρυμένα ή πρησμένα αιμοφόρα αγγεία που βρίσκονται στην περιοχή του ορθού και του πρωκτού. Μπορούν να είναι είτε εσωτερικές (μέσα στο ορθό) είτε εξωτερικές (κάτω από το δέρμα γύρω από τον πρωκτό).

Συμπτώματα από εσωτερικές αιμορροΐδες

Αιμορραγία κατά τη διάρκεια της κένωσης, που συνήθως φαίνεται ως αίμα στα κόπρανα ή στο χαρτί τουαλέτας.
Κνησμός ή ερεθισμός γύρω από τον πρωκτό.
Ενίοτε μπορεί να προεξέχουν (προβάλουν) από τον πρωκτό.

Συμπτώματα από εξωτερικές αιμορροΐδες

Πόνος και ευαισθησία γύρω από τον πρωκτό.
Κνησμός ή ερεθισμός στην περιοχή.
Πιθανή πρόπτωση ή εμφάνιση σφραγίδας γύρω από τον πρωκτό

Τι είναι οι πολύποδες του παχέος εντέρου

Οι πολύποδες στο παχύ έντερο είναι μικρές μάζες που αναπτύσσονται από την εσωτερική επένδυση του εντερικού τοιχώματος και προβάλλουν προς το εσωτερικό του εντέρου. Αυτοί οι πολύποδες είναι συχνοί και εμφανίζονται στο 30% έως 50% των ανθρώπων. Δεν είναι κακοήθεις από τη φύση τους, αλλά υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθούν σε καρκινικούς με την πάροδο του χρόνου, αν δεν αφαιρεθούν.

Είδη Πολυπόδων

Αδενωματώδεις πολύποδες (Αδενώματα): Το πιο κοινό είδος πολύποδα που θεωρείται προκαρκινικό. Αυτοί οι πολύποδες μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο αν δεν αφαιρεθούν. Υπάρχουν τρεις κύριοι υπότυποι:

1)Σωληνώδη αδενώματα
2) Λαχνωτά αδενώματα
3)Σωληνολαχνωτά αδενώματα

Υπερπλαστικοί πολύποδες: Συνήθως είναι μικροί, εντοπίζονται στο ορθό και το σιγμοειδές, και τυπικά δεν εξελίσσονται σε καρκίνο, αν και κάποιοι μπορεί να έχουν μικρό κίνδυνο αν είναι μεγάλοι ή με ιδιαίτερα ιστολογικά χαρακτηριστικά.
Οδοντωτοί πολύποδες: Μερικοί από αυτούς έχουν χαμηλό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου, ενώ άλλοι, όπως τα οδοντωτά αδενώματα, θεωρούνται προκαρκινικοί.
Φλεγμονώδεις πολύποδες: Σχετίζονται με παθήσεις όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn. Συνήθως δεν εξελίσσονται σε καρκίνο, αλλά χρειάζονται παρακολούθηση λόγω της υποκείμενης φλεγμονής.
Πολυποδίαση (Οικογενής Αδενωματώδης Πολυποδίαση – FAP): Αυτή είναι μία σπάνια γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη πολλών αδενωμάτων στο παχύ έντερο. Αν οι πολύποδες δεν αφαιρεθούν, υπάρχει σχεδόν 100% κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου.
Πολύποδες Peutz-Jeghers: Αυτοί οι πολύποδες, σχετιζόμενοι με το σύνδρομο Peutz-Jeghers, είναι συνήθως καλοήθεις, όμως οι ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο για διάφορους τύπους καρκίνου.

Είναι σημαντικός ο τακτικός έλεγχος για πολύποδες;

Ναι, ο προληπτικός έλεγχος με κολονοσκόπηση είναι καθοριστικός για την πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Ποια είναι τα συμπτώματα από τους πολύποδες του παχέος εντέρου;

Συνήθως οι πολύποδες δεν προκαλούν συμπτώματα.

Πώς γίνεται η διάγνωση των πολυπόδων του παχέος εντέρου;

Η ανίχνευση των πολυπόδων συνήθως γίνεται κατά τη διάρκεια προσυμπτωματικού ελέγχου για καρκίνο του παχέος εντέρου, μέσω μεθόδων όπως:

Κολονοσκόπηση: Εισάγεται ένας λεπτός, εύκαμπτος σωλήνας με κάμερα στο έντερο για έλεγχο και αφαίρεση πολυπόδων.
Σιγμοειδοσκόπηση: Παρόμοια διαδικασία, αλλά εξετάζεται μόνο το πρώτο τμήμα του παχέος εντέρου.
Απεικονιστικές μέθοδοι: Αξονική κολογραφία και βαριούχος υποκλυσμός, οι οποίες ωστόσο δεν μπορούν να αφαιρέσουν πολύποδες.
Τεστ κοπράνων: Χρησιμοποιείται για τον έλεγχο αίματος στα κόπρανα και αν είναι θετικό, ακολουθεί κολονοσκόπηση.

Πώς αντιμετωπίζονται οι πολύποδες;

Οι πολύποδες αφαιρούνται κατά την κολονοσκόπηση αν είναι μικροί ή με χειρουργική επέμβαση αν είναι μεγαλύτεροι. Η διαδικασία της πολυπεκτομής δεν προκαλεί πόνο.

Υπάρχουν επιπλοκές από την αφαίρεση πολύποδα;

Η πολυπεκτομή είναι γενικά ασφαλής, αν και ενδέχεται να προκύψουν επιπλοκές, όπως αιμορραγία ή διάτρηση του εντέρου, που όμως είναι σπάνιες και αντιμετωπίσιμες.

Τι πρέπει να κάνω μετά την αφαίρεση πολύποδα;

Μπορεί να χρειαστεί να υποβληθείτε σε τακτικές κολονοσκοπήσεις. Συνιστάται προληπτικός έλεγχος και για τα άλλα μέλη της οικογένειας αν ο ιστολογικός τύπος του πολύποδα είναι προκαρκινικός.

Μπορεί να προληφθεί η επανεμφάνιση των πολυπόδων;

Η πρόληψη περιλαμβάνει:

Δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά, πλούσια σε φρούτα και φυτικές ίνες
Απώλεια βάρους, αν χρειάζεται
Διακοπή καπνίσματος
Περιορισμό αλκοόλ

Τι να προσέξω μετά την αφαίρεση πολύποδα;

Δεν απαιτείται κλινήρης κατάσταση, αλλά είναι καλό να αποφεύγετε έντονη σωματική άσκηση για μία εβδομάδα. Αν παρουσιάσετε συμπτώματα όπως πυρετό ή αίμα στα κόπρανα, επικοινωνήστε άμεσα με τον γαστρεντερολόγο σας.

Θα πρέπει να συνεχίσω να λαμβάνω τα φάρμακά μου όπως πρώτα;

Συνήθως δεν υπάρχει πρόβλημα με τη συνέχιση της χρόνιας φαρμακευτικής αγωγής μετά την αφαίρεση πολυπόδων. Ωστόσο, εάν παίρνετε ασπιρίνη, αντιπηκτικά ή άλλα φάρμακα για την καρδιά (όπως Sintrom, Plavix κλπ), είναι σημαντικό να ενημερώσετε τον γαστρεντερολόγο που πραγματοποίησε την επέμβαση, ώστε να σας δώσει συγκεκριμένες οδηγίες για το αν και πώς θα συνεχίσετε τη λήψη τους. Επίσης, ίσως χρειαστεί να σταματήσετε ή να προσαρμόσετε κάποια από τα φάρμακα σας για λίγες ημέρες μετά την πολυπεκτομή.

Θα χρειαστεί να πάρω κάποια φάρμακα επιπλέον μετά την πολυπεκτομή;

Εάν κατά τη διάρκεια της πολυπεκτομής έχει συμβεί κάποια επιπλοκή (όπως διάτρηση του εντέρου) που αντιμετωπίστηκε με ενδοσκοπικά κλιπ, ίσως χρειαστεί να λάβετε αντιβιοτική θεραπεία για να προλάβετε μόλυνση της περιτοναϊκής κοιλότητας από βακτηρίδια του εντέρου (περιτονίτιδα). Εάν έχετε έντονο πόνο τις πρώτες ώρες μετά την πολυπεκτομή, θα πρέπει να ενημερώσετε άμεσα τον γαστρεντερολόγο σας. Δεν συνιστάται να παίρνετε μόνοι σας παυσίπονα, ειδικά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη ή ασπιρίνη, χωρίς την έγκριση του γιατρού. Εάν αντιμετωπίζετε χρόνια δυσκοιλιότητα, μπορεί να χρειαστεί να λάβετε ήπια καθαρτικά για λίγες ημέρες για την αποφυγή προβλημάτων.

Τι πρέπει να τρώω μετά την αφαίρεση πολύποδα;

Μετά την ενδοσκοπική αφαίρεση πολύποδα, συνιστάται η κατανάλωση υγρών φαγητών, όπως σούπες, καθώς και η πρόσληψη αρκετών υγρών, όπως νερό, καφέ, τσάι και χυμούς (περίπου 9-13 κούπες υγρών ημερησίως). Αυτή η προσέγγιση βοηθά στο να διατηρηθούν τα κόπρανα μαλακά και να αποφευχθεί η δυσκοιλιότητα. Καλό είναι να αποφεύγονται τα βαριά και πικάντικα φαγητά για μερικές ημέρες, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος ενόχλησης του εντέρου.

Τι άλλο πρέπει να προσέξω μετά την ενδοσκοπική αφαίρεση πολύποδα;

Δεν απαιτείται η παραμονή στο κρεβάτι, αλλά συνιστάται να αποφύγετε την έντονη σωματική κόπωση κατά την πρώτη εβδομάδα μετά την πολυπεκτομή. Ενημερώστε τον γαστρεντερολόγο σας εάν νιώθετε έντονο φούσκωμα στην κοιλιά, παρουσιάσετε πυρετό, ναυτία, εμετό ή δυσκοιλιότητα. Επίσης, να παρακολουθείτε τη σύσταση και το χρώμα των κοπράνων σας για 7 ημέρες μετά την επέμβαση. Θα πρέπει να ανησυχήσετε αν παρατηρήσετε μαύρα κόπρανα ή κόπρανα με αίμα, εάν δεν κάνετε κενώσεις, ή αν εμφανίσετε συμπτώματα όπως αδυναμία, δύσπνοια ή πόνο στο στήθος.

Περιτονίτιδα και διάγνωση

Η περιτονίτιδα είναι μια σοβαρή φλεγμονή της περιτονίας, του λεπτού στρώματος ιστού που επενδύει την κοιλιακή κοιλότητα και καλύπτει τα εσωτερικά όργανα. Η κατάσταση μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια και απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα.

Διάγνωση

Κλινική εξέταση: Ο γιατρός θα ελέγξει την κοιλιά για ευαισθησία, σφίξιμο ή άλλες ενδείξεις φλεγμονής.
Εργαστηριακές εξετάσεις: Εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση λοίμωξης ή φλεγμονής.
Απεικονιστικές εξετάσεις: Αξονική τομογραφία (CT) ή υπερηχογράφημα της κοιλιάς για την αναγνώριση της αιτίας της περιτονίτιδας.

Καρκίνος παχεός εντέρου και πρόληψη

Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος σε συχνότητα καρκίνος στους άντρες και ο δεύτερος στις γυναίκες.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου μπορεί να μην προκαλεί συμπτώματα ειδικά στο αρχικό στάδιο, όμως θα πρέπει να τον υποψιαζόμαστε όταν υπάρχει αλλαγή στις κενώσεις (αριθμός, συχνότητα, σύσταση), δυσκοιλιότητα που επιδεινώνεται, αίμα στα κόπρανα, αίσθημα ατελούς κένωσης, απώλεια βάρους, αναιμία.

Υπάρχει πρόληψη;

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο καρκίνος του παχέος εντέρου αναπτύσσεται μέσω μια διαδικασίας που διαρκεί πολλά χρόνια (πάνω από 10), με τη δημιουργία πολυπόδων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να προληφθεί με την κολονοσκόπηση η οποία μπορεί να ανακαλύψει και να αφαιρέσει τους πολύποδες πριν ακόμα γίνουν καρκίνος.

Άλλοι τρόποι πρόληψης περιλαμβάνουν την εξέταση κοπράνων για αιμοσφαιρίνη, τον ακτινολογικό έλεγχο με βάριο (διάβαση παχέος εντέρου), την αξονική κολονοσκόπηση και την κάψουλα του παχέος εντέρου, όμως η κλασική κολονοσκόπηση ήταν και παραμένει η εξέταση εκλογής.

Πότε πρέπει να αρχίζει ο προληπτικός έλεγχος;

Η ηλικία έναρξης καθορίζεται από τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στο παχύ έντερο, ο οποίος μπορεί να εκτιμηθεί με τις παρακάτω ερωτήσεις:

Είχατε ποτέ καρκίνο ή αδενωματώδη πολύποδα παχέος εντέρου;
Έχετε ιστορικό φλεγμονώδους νόσου παχέος εντέρου (ελκώδη κολίτιδα ή νόσο Crohn);
Έχετε συγγενείς με καρκίνο ή αδενωματώδη πολύποδα παχέος εντέρου; Αν ναι, πόσοι είναι συγγενείς πρώτου βαθμού (γονείς, αδέλφια, παιδιά) και σε ποια ηλικία έγινε η διάγνωση;

Κάθε άτομο που απαντά αρνητικά σε όλες τις ερωτήσεις θεωρείται μέσου κινδύνου και στην περίπτωση αυτή ο έλεγχος ξεκινά από την ηλικία των 50 ετών. Στις περιπτώσεις που υπάρχει έστω και μια θετική απάντηση, ο κίνδυνος μπορεί να είναι αυξημένος και ο έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει σε νεότερη ηλικία.

Πηγή άρθρου : https://www.eligast.gr/

Πόσο συχνό είναι το ευερέθιστο έντερο;

Το ευερέθιστο έντερο είναι μια χρόνια λειτουργική διαταραχή του εντέρου το οποίο σύμφωνα με μελέτες ταλαιπωρεί το 20% του πληθυσμού. Παρατηρείται πιο συχνά σε νεότερα άτομα σε ηλικία καθώς και σε γυναίκες συγκριτικά με άνδρες (2:1). Επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς χωρίς όμως να επηρεάζει τη θνητότητα και αυτό πρέπει να τονιστεί από τον θεράποντα ιατρό.

Πώς μπαίνει η διάγνωση του ευερέθιστου εντέρου και πότε απαιτείται ειδικός έλεγχος;

Η διάγνωση του ευερέθιστου εντέρου στηρίζεται στην ύπαρξη των χαρακτηριστικών κλινικών συμπτωμάτων του κοιλιακού άλγους, του μετεωρισμού και των διαταραχών των κενώσεων. Συνήθως δεν απαιτείται ειδικός διαγνωστικός έλεγχος, εκτός εάν υπάρχουν ανησυχητικά συμπτώματα όπως αναιμία, απώλεια αίματος από το ορθό, ανορεξία, απώλεια βάρους, πρόσφατη έναρξη συμπτωμάτων σε άτομα ηλικίας >50 ετών και θετικό οικογενειακό ιστορικό για καρκίνο παχέος εντέρου.

Υπάρχει θεραπεία;

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για το ευερέθιστο έντερο, όμως το ψυχολογικό υπόβαθρο του ασθενούς π.χ. το υπερβολικό άγχος συμβάλλει άμεσα στο βαθμό έντασης των συμπτωμάτων, γι’ αυτό και πρέπει ο ιατρός να κτίσει ένα δεσμό εμπιστοσύνης μεταξύ αυτού και του ασθενούς για επίτευξη βελτίωσης αν όχι θεραπείας. Είναι αναγκαίο ο ασθενής να κατανοήσει ότι πρόκειται για μια καλοήθη πάθηση, από την οποία δεν κινδυνεύει και την οποία θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται. Σε ασθενείς που κυριαρχεί ο πόνος προτείνεται η χορήγηση σπασμολυτικών, ενώ αντίστοιχα υπάρχουν σκευάσματα για την αντιμετώπιση της διάρροιας ή της δυσκοιλιότητας που ταλαιπωρεί τους ασθενείς με ευερέθιστο έντερο. Επίσης, η χορήγηση προκινητικών μπορεί να βοηθήσει το μετεωρισμό, ενώ η χρήση τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών ή αγχολυτικών φαρμάκων μπορεί να βελτιώσει περισσότερο την ποιότητα ζωής των ασθενών αν όχι και τα συμπτώματα αυτά καθαυτά.